Vreemd fenomeen aan de Tahitiaanse hemel

Zuster Anne, ziet u niets aankomen?

Maar wat gebeurde er aan de hemel boven Tahiti op woensdag 28 februari bij zonsondergang? Waar zou deze vreemde blauwe straal vandaan komen, die door de zon naar ons toe lijkt te komen? Was het een goddelijk teken, een bericht van de kleine blauwe mannetjes, een nieuw gat in de ozonlaag of was het Goldorak die plezier had met zijn nieuwe laser?

Roggen die vaak in Polynesië worden waargenomen 

Dat is allemaal niet waar, dat verzeker ik u. Uiteindelijk is de verklaring vrij eenvoudig. Wanneer de zon zich op of net onder de horizon bevindt, verhinderen convectieve wolken, Cumulus of Cumulonimbus, dat zonlicht de lucht op normale wijze verlicht. Er ontstaan ​​dan schaduwen, vaak blauw, die lijken samen te komen in de richting van de oplichtende ster. Vanaf grote hoogte, bijvoorbeeld vanuit het Internationale Ruimtestation, zijn deze stralen allemaal evenwijdig aan elkaar. Maar vanaf de grond gezien, met het parallaxeffect, lijken ze een waaier te vormen waarvan de oorsprong de zon is of het tegenzonnepunt dat er diametraal tegenover staat. We spreken dan van schemerstralen of antischemerstralen. Het bijzondere aan het fenomeen van woensdag was dat de schaduw afkomstig was van een enkele Cumulus, een typische bloemkoolvormige wolk. We hadden dus maar één schemerstraal aan de hemel.

Donderdagochtend hetzelfde oude verhaal

Ze zeggen dat de toekomst toebehoort aan hen die vroeg opstaan. Deze spreuk werd donderdagochtend nog maar eens waargemaakt toen rond 5 uur de zonnestralen, ditmaal anti-schemerachtig, de lucht bestormden en een fresco schilderden dat de grootste kunstenaars waardig was. De show duurde maar een paar minuten. Terwijl de zon snel steeg, wist het licht ervan op natuurlijke wijze de wolken te overbruggen die verantwoordelijk waren voor deze korte en nutteloze verschijning. 

Fantastisch hemelgewelf

De natuur, en dan met name de lucht, biedt ons vaak schitterende schouwspelen waar we zelden aandacht aan besteden. Het is zo jammer. Maak er dus een gewoonte van om omhoog te kijken en te mijmeren. Deze vreemde hemelverschijnselen zijn zeker de moeite waard om te bekijken. En misschien zelfs een beetje een stijve nek...

Ik dank Christophe SERPE en Alice CHAMPES voor de foto's.